Ως αντισύλληψη ορίζεται η εφαρμογή τεχνικών με σκοπό την αποφυγή μιας ανεπιθύμητης κύησης.
Ο όρος «οικογενειακός προγραμματισμός» εμπεριέχει την αντισύλληψη και αναφέρεται στην στρατηγική που πρέπει να εφαρμόζει ένα ζευγάρι, ώστε να αποκτήσει τον επιθυμητό αριθμό τέκνων και κατά τον κατάλληλο χρόνο.
Η αντισύλληψη που ακολουθεί ένα ζευγάρι είναι μια προσωπική υπόθεση, στην οποία προέχει η αποτελεσματικότητα εφαρμοζόμενης μεθόδου και πρέπει να διακρίνεται από την προσπάθεια ελέγχου της αύξησης του πληθυσμού σε παγκόσμιο ή εθνικό επίπεδο, η οποία στηρίζεται περισσότερο στο κόστος, στην απλότητα και στην εύκολη χρήση των αντισυλληπτικών μεθόδων που εφαρμόζονται.
Η αποτελεσματικότητα μιας αντισυλληπτικής μεθόδου διακρίνεται στην «θεωρητική αποτελεσματικότητα» και στην «αποτελεσματικότητα στην πράξη». Η πρώτη αναφέρεται στην αντισυλληπτική προστασία που προσφέρει μια συγκεκριμένη μέθοδος, όταν εφαρμόζεται σύμφωνα με όλους τους κανόνες και τις οδηγίες, ενώ η δεύτερη όταν η μέθοδος εφαρμόζεται σε πολλές ομάδες ζευγαριών , πολλά από τα οποία πιθανόν να μην χρησιμοποιούν την μέθοδο σωστά και σύμφωνα με τις οδηγίες. Η αποτελεσματικότητα μιας αντισυλληπτικής μεθόδου εκτιμάται με την life-table ανάλυση , η οποία συνίσταται στον προσδιορισμό του ποσοστού αποτυχίας (αριθμός κυήσεων) της συγκεκριμένης μεθόδου σε 100 γυναίκες και κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής της μεθόδου.
Η αντισύλληψη, ως πρακτική ελέγχου της ανθρώπινης γονιμότητας είναι τόσο παλαιά όσο και τα γραπτά μνημεία.
Στην Βίβλο αναφέρεται η διακεκομμένη συνουσία ως αντισυλληπτική μέθοδος.
Στον περίφημο Αιγυπτιακό πάπυρο του Ebers (1550 π.Χ) περιγράφονται αντισυλληπτικά κολπικά υπόθετα κατασκευασμένα από σπόρους, μέλι και ακακία.
Από τον Συριανό τον Εφέσσιο , 15 αιώνες αργότερα συνίσταται ως αντισυλληπτικό μέσο η απόφραξη του τραχηλικού στομίου με διάφορες ουσίες ή βαμβάκι.
Τον 16ο μ.Χ αιώνα ο Gabriel Fallopio περιγράφει ανδρικό προφυλακτικό κατασκευασμένο από λεπτό ύφασμα εμποτισμένο με διάφορες ουσίες.
Η τραχηλική κάψα για απόφραξη του τραχήλου αναφέρεται στις ιστορίες του Casanova τον 18ο αιώνα.
Τα ενδομήτρια σπειράματα παρουσιάζονται για πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αιώνα από τον Richard Richter. Με άλλη μορφή ήταν γνωστά στην Αραβία 3000 χρόνια πριν.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, επίσης, αρχίζει η κατασκευή προφυλακτικών από ελαστικό, ενώ το 1956 γίνεται η πρώτη κλινική εφαρμογή των αντισυλληπτικών δισκίων από τον Gregory Pincus για αναστολή της ωοθυλακιορρηξίας .
Όπως φαίνεται από την ενδεικτική αυτή ιστορική αναδρομή , η προσπάθεια για έλεγχο των γεννήσεων άρχισε πριν από μερικές χιλιετηρίδες και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, η ιδανική όμως αντισυλληπτική μέθοδος παραμένει άγνωστη. Για να χαρακτηρισθεί ιδανική μια αντισυλληπτική μέθοδος θα πρέπει να είναι αποτελεσματική (πιθανότητα αποτυχίας 0%), ασφαλής (απουσία επιπλοκών), εύκολη στην εφαρμογή της , χαμηλού κόστους και να μην επηρεάζει την σεξουαλική ικανοποίηση. Τέτοια μέθοδος προς το παρόν δεν υπάρχει.
Οι ποικίλες αντισυλληπτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται σήμερα μπορούν να διακριθούν στις: 1.φυσικές, 2. χημικές, 3. φραγμού, 4. ενδομήτριες, 5. ορμονικές και 6. χειρουργικές (στειροποίηση).
Διαβάστε τη συνέχεια στο link που ακολουθεί
ΠΗΓΗ ΑΝΤΙΣΥΛΛΗΨΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου